W sobotę 31 sierpnia o godzinie 18:00 w intencji naszych ministrantów, lektorów, ceremoniarzy, szafarzy, scholi młodszej i starszej, oraz ich rodziców i rodzin odbyła się Msza Święta, której przewodniczył ks. Marcin Zapała opiekun ministrantów, wraz z ks. proboszczem Markiem Kwietniem i rodakiem ks. Karolem Wójcikiem, którzy wspólnie sprawowali wieczorną Eucharystię. Pod koniec Mszy ks. Marcin złożył życzenia naszym scholom i ich opiekunkom oraz naszym ministrantom za dzielne i odważne trwanie we wspólnocie Kościoła.
Do ministrantów powiedział: (…) Słowo “ministrant” pochodzi od łacińskiego słowa “ministrare”, to znaczy “służyć”. Od tego słowa pochodzi też słowo „minister”. Ministrant jako sługa Chrystusa cieszy się ze czci oddawanej Chrystusowi, bo służyć Mu oznacza z Nim królować, to znaczy być żołnierzem w niebieskiej armii Chrystusa,( ..) to być takim komandosem, a komandos to żołnierz odważny do zadań specjalnych i elitarnych(..)
Zaś do naszych śpiewających w scholach zacytował św. Augustyna, który niegdyś napisał: „Kto śpiewa, ten dwa razy się modli”
Nasi ministranci wraz ze scholą młodzieżową bawili się przy ognisku, przy wspólnie pieczonych kiełbaskach i innych smakołykach. Czas upłynął bardzo miło w iście rodzinnej atmosferze. Wspólne śpiewanie, wspólna zabawa, wspólne rozmowy, wspólne jazdy na rowerze, wspólnie spędzony czas, to właśnie to, co integruje naszą młodzież, a która jest przyszłością naszej Polskiej Ojczyzny.
Ponieważ młody Katolik jest nie tylko człowiekiem wielkiego „ducha”, ale i harmonijnie rozwiniętego ciała zgodnie z przysłowiem, które brzmi: „w młodym ciele młody duch”.
Troska o integralny rozwój psychofizyczny jest także wykładnikiem naszej osobistej wiary. Dlatego my duszpasterze zwracamy uwagę na twórczy, wspólny wypoczynek i kulturalne, urozmaicone spędzenie wspólnie wolnego czasu. Wychodzimy z założenia, że kształtowanie dojrzałych chrześcijan wymaga pracy nad całym człowiekiem, nie tylko nad duchowością, chociaż jest ona bardzo ważna. Z jednej strony stawiamy na formację ludzką, tj. dajemy młodemu człowiekowi możliwość wykazania się w jakiejś pracy w parafii i wzięcia za nią odpowiedzialności, dzięki czemu zyskuje on wiarę w siebie, staje się słowny, rzetelny, itd. Z drugiej – zwracamy uwagę na aspekt psychologiczny; badanie swojego charakteru, uczenie się rozmawiania bez przemocy itp. to właśnie te rzeczy, które rozwijają nas, ale także uczą, współpracy, a przede wszystkim wspólnoty z innymi. /x.mz/
