Przed wybuchem II Wojny Światowej parafia Św. Krzyża w Kielcach liczyła ponad 13 tyś. wiernych. Należały do niej m.in.: Miedziana Góra, Kostomłoty I i II oraz Laskowa. Odległość od kościoła to od 7 do 9 kilometrów, co szczególnie w okresie zimy uniemożliwiała uczestnictwo dużej ilości parafian, szczególnie starych i chorych. Było to uciążliwe nawet w zwykłe niedziele w ciągu roku. Toteż swą posługę duszpasterską mianowany na proboszcza ks. Janusz Przyłęcki musiał pełnić w dwóch kaplicach: pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego (znajdującej się na Górze Jana przy zbiegu Kostomłotów I i II) oraz pod wezwaniem Św. Barbary w Miedzianej Górze.
Parafia p.w. św. Andrzeja Boboli w Kostomłotach została erygowana w dniu 16 grudnia 1939 r. przez biskupa Czesława Kaczmarka. Dla młodego wikariusza z Kazimierzy Wielkiej, jakim był wówczas ks. Janusz Przyłęcki, była sprawdzianem jego sił, miłości do Boga i ludzi.
Janusz Maria Przyłęcki, syn Stanisława – inżyniera kolejnictwa i Marii Eleonory z domu Straszewskiej urodził sie 16 maja 1906 r. w Zagórzu, koło Będzina. W ostatnich latach I Wojny Światowej ukończył pierwszą klasę gimnazjum w Dimitriewce w guberni jekatierinosławskiej. Widział, więc rewolucję październikową i rzezie Ormian Poznał prawdziwe oblicze „władzy rad„ Jego ojciec Stanisław został uwięziony. Po dwu latach udało mu sie uciec do Polski. W więzieniu jednak stracił zdrowie i wkrótce zmarł. W ojczyźnie Janusz ukończył II i III klasę gimnazjum w Dąbrowie Górniczej. Dopiero po dwu latach przerwy, spowodowanej ciężką chorobą, ukończył edukację na szczeblu szkoły średniej w Królewskiej Górze. Wstąpił do Seminarium Duchownego w Kielcach. Ukończył je 19 czerwca 1932 r. i został wyświęcony przez bpa Augusta Łosińskiego. Od 19 czerwca do 21 listopada 1933r. pracował jako wikariusz parafii bł. Wincentego w Jędrzejowie, a potem, jako wikariusz w Kazimierzy Wielkiej We wrześniu 1939 r. wziął udział w wojnie obronnej. Dnia 16 grudnia 1939 r. bp Kaczmarek mianował Go proboszczem parafii św. Andrzeja Boboli w Kostomłotach. W czasie wojny ks. Przyłęcki był bardzo zaangażowany w pracę konspiracyjną; miał pseudonimy: „Harcerz„ i „ Pesa„. Pomagał parafianom i leczył ich. Przygotował się do budowy kościoła. Zrealizował to dopiero po zakończeniu działań wojennych. Wybudował pierwszą plebanię, a potem w latach 60- tych drugą – bardziej funkcjonalną. Po wojnie był prześladowany przez UB za działalność konspiracyjną w AK. W roku 1963 otrzymał godność Szambelana Papieskiego. Dnia 4 grudnia 1967 r. został mianowany proboszczem parafii Gorzków w dekanacie Kazimierza Wielka. Tam ks. Przyłęcki zaczął chorować. Postanowił starać sie o przeniesienie, ale w 1970 r. władze państwowe uniemożliwiły mu objecie funkcji proboszcza w Białogonie. W dniu 17 lipca 1978r. przeszedł w stan spoczynku, opuścił Gorzków i zamieszkał w domu Księży Emerytów Diecezji Kieleckiej w Kielcach. Dnia 24 czerwca 1982 r. obchodził jubileusz 50- lecia kapłaństwa. Zmarł po długiej chorobie 19 października 1984 r. 22 października 1984 r. o godz. 10.00 w kaplicy Domu Księży Emerytów ks. Stanisław Włudyga odprawił Mszę św. żałobną i wygłosił homilię, a godz. 15.00 biskup Stanisław Szymecnki z udziałem około 50 księży koncelebrował Mszę św. pogrzebową w intencji zmarłego. Ks. Janusz Przyłęcki spoczął na cmentarzu parafialnym w Kostomłotach.
Trudne były losy Kaplicy Przemienienia Pańskiego. Często zaniedbana i dewastowana, dźwigała sie ponownie dzięki wparciu takich ludzi jak ówczesny sołtys (1937 r.) Szczepan Syska, który powołał Radę Parafialną, a opiekę nad kaplicą od 9 listopada 1937 r. powierzył Michałowi Bentkowskiemu i Józefowi Toporkowi. Tam co drugi dzień odprawiano Mszę świętą od 16 grudnia 1939 r. Kaplica kilkakrotnie zdewastowana została w końcu poddana opiece OSP w Kostomłotach i Państwu Małgorzacie i Stanisławowi Syskom, Wojciechowi i Józefowi Bętkowskim oraz Stanisławie Politowskiej. W ostatnich latach dzięki Elżbiecie Wójcik została uratowana od całkowitego zniszczenia. Dziś Kaplica jest ślicznym zabytkiem architektury sakralnej, a to dzięki powołanemu Komitetowi Odbudowy pod przewodnictwem Pana Mariana Korczyńskiego w składzie: Anna Bętkowska, Ignacy Bętkowski, Andrzej Borowiec, Gabriel Borowiec, Bożena Durlik, Helena Figura, Małgorzata Jarząbek, Bożena Łośniak, Ryszard Pięta, Zygmunt Radek, Karol Wałek, Anna Rozemberg, Stefan Siedlarz, Barbara Salacha, Stefan Toporek, Anna Wójcik, Elżbieta Wójcik i Krystyna Zapała.
Drugą częścią „kościoła„ ks. Janusza Przyłęckiego była kaplica pod wezwaniem św. Barbary w Miedzianej Górze, której istnienia dowodzi dokument już z 1841 r. Od 1939 r. kuratelę nad nią przejął ks. Janusz Przyłęcki i w niej, jako integralnej części parafii, odprawiał Mszę świętą. W Miedzianej Górze również podjęto starania, aby odbudować Kaplicę Św. Barbary i w listopadzie 2004 r. powstał społeczny Komitet Odbudowy.
Marzeniem ks. Janusza Przyłęckiego była budowa choćby skromnego, ale własnego kościoła. Materiał na budowę gromadził już w czasie wojny by 18 listopada 1945 r. biskup Czesław Kaczmarek mógł poświęcić pierwszy drewniany kościół w Kostomłotach. A potem powstałą malutka plebania w własnoręcznie wykonanych przez parafian pustaków, jako mieszkanie dla niego, następnie druga nieco większa wybudowana w 1960 r. Te skromne obiekty to bohaterski wyczyn bardzo biednych po wojnie parafian jak i ich pasterza. Parafia została powierzona opiece św. Andrzeja Boboli.
